And as i can see...

When i had all the answers...the questions changed...

Blue hour

Πόση ώρα μπορείς να μείνει ακίνητος μπροστά στο χορό των σύννεφων...


Οι φωνές των παιδιών απο την απέναντι πλατεία θυμίζουν πως υπάρχει παιδικότητα και ανεμελιά ακόμη.

Ο αέρας ανατριχιάζει το δέρμα και κλείνει με ορμή την πόρτα.


Μια φθινοπωρινή, νοσταλγική μέρα στα μέσα του Ιούνη.


Τα φώτα μετά τη θάλασσα άναψαν.


Το τελευταίο χελιδόνι της ημέρας πετάει σε κυκλική πορεία και η μουσική σταμάτησε εδώ και ώρα.




Μπλε ώρα.




Αλήθεια που πάνε τα σύννεφα?


Πόσο κυνικοί μπορούμε να γίνουμε ?


Ποιά ειρωνεία έχασε το δρόμο της και γέμισαν οι στιγμές μας τυχαία ενσταντέ?




Μπλε ώρα.





Βράδιασε, πάμε?
Ναι...σ'ευχαριστώ που ήρθες τώρα.

Fool stop or Full stop

Μια σελίδα γύρισε και έφερε μαζί της ανεμοστρόβιλο...

Σ'αγάπησα να προσέχεις.

Αντίο.

Desert clouds

Έμειναν μόνο τα λιωμένα πιάνα,τα όνειρα που βγαίνουν όπως,όπως σκονισμένα γεμάτα ταχύτητες.

Μείναμε μόνοι.Εσύ κι εγώ.Εσύ εκεί κι εγώ εδώ.Εσύ εκεί κι εγώ πιο κεί.
Σε μια ώρα που λείπει πάντα από τα ρολόγια.Καταδικασμένοι σε 60 λεπτά.Σε μια ώρα που κλείνει μέσα της 124 ημέρες.

Μπορώ ακόμη να σ'αγαπάω με φιλιά μουσκεμένα από τη δεκάτη ώρα με γυμνή φωνή κάθε μέρα.
Με εγκλωβισμένα χέρια και διφθόγγους,με τρεμάμενα ναυάγια στους καναπέδες.

Και ναι,θα έρθω μια μέρα να σταθώ μπροστά από το γραφείο σου για να βρει διάδρομο προσγείωσης το αεροπλάνο σου.Θα έχω και το πιεσόμετρο μαζί μου,μην ανησυχείς.

Υπάρχουν ακόμη άλλα 84 τετραγωνικά λευκών σελίδων να γεμίσω και έρχομαι.

Σιχαίνομαι το λευκό.
Υγρασία,βροχή και σκοτεινιά.Εκεί ανθίζω.

Δεν θέλω να σε βγάλω από μέσα μου,ούτε θέλησα ποτέ.
Να βγεις μόνος σου αν τολμάς.

Ειρωνεία..Η ώρα είναι δέκα.

Sugar nightmares..

Ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα,
υπάρχει μια αιχμηρή διαχωριστική γραμμή φαντασίας και διαταραγμένης πραγματικότητας...
Σε αυτή τη γραμμή, θα σε περιμένω..φύγε λίγο απο το ψέμα όμως..

Almost in the end

Έφτασες στα άκρα...και τώρα?

Πώς τα ξεπερνάς?