Put The Blame On Me

Έγινες και εσύ σημείο του καιρού. Ημέρα συννεφιάς και υγρασίας σε ένα δρόμο γεμάτο χιλιόμετρα, που πηγαίνει όπισθεν. Γεμάτος φώτα αυτοκινήτων στην ομίχλη και μια Άνοιξη να έρχεται.. Ημέρα ακίνητη, που όλα περνάνε τυφώνας γύρω της και εκείνη στο νεκρό σημείο. Πως νιώθεις όταν στην λυπη είναι όλοι μέσα σου και στην χαρά ελάχιστοι? Πως νιώθεις όταν ξυπνάς σε ένα όνειρο που δεν σε αφήνει να ζήσεις την πραγματικότητα του ύπνου σου?

We will always have Berlin. Ονειρεύομαι δυνατά...