Επώνυμος ανώνυμος

Κάποτε κάποιος της είχε πεί πως απ'ολους τους ανθρώπους,απο οποιαδήποτε συναναστοφή κάνουμε στη ζωή μας πάντα "παίρνουμε" και κάτι..Της το είχε μεταφράσει σαν το πιο απλό χαμόγελο μέχρι το πιο δυνατό μάθημα ζωής..
Αυτό τον καιρό αναρωτιέται αν υπάρχει κάποιο κουμπί να το πατήσει και να εξαφανιστούν μνήμες και θύμισες..Όχι...δεν παίρνουμε πάντα "κάτι"...Παίρνουμε και τίποτα..απολύτως τίποτα..Και αναρωτιέται για ποίους λόγους να θυμάται το τίποτα?Έναν επώνυμο ανώνυμο..Έναν άνθρωπο χωρίς βλέμμα..Τι να τον κάνει τον παράδεισο όταν ο Πανάγαθος έχει κόψει το νερό?
Περίεργα πράγματα...Χρόνια πολλά..

Είπε..

Ό,τι σε τρώει,μην το αφήσεις να χορτάσει...

......................................................................

Δικαίωμα

Κρύο τσουχτερό,τόσο που το νοιώθει να της μουδιάζει τα ακροδάχτυλα..Άγνωστες φυσιογνωμίες περνούν γύρω της βιαστικά,απότομα και απόμακρα σε ένα κόσμο μακριά απο τον δικό της..Λοξές ματιές σε βλέμματα που κουβαλάνε ίχνη απο το δικό της παρελθόν..Μια ρυτίδα έκφρασης,ένα λακάκι,ένα απλό σημάδι..Τρίβοντας το λαιμό της στο μάλλινο κασκόλ..επαναφέρεται στο τώρα και χαμηλώνει το δικό της βλέμμα αποφέυγοντας..
Αυξάνει το βηματισμό της..κάθε βήμα και μια ανάσα,κάθε ανάσα η ίδια σκέψη..

-Πώς ξεφεύγεις από την φυγή σου?

Δεν θέλει άλλο κρύο..ψάχνει για μια ομίχλη κι ας ξέρει ότι εκεί κάθε της κίνηση πρέπει να είναι απόλυτα προσεκτική χωρίς το παραμικρό περιθώριο λάθους..Εκεί δεν έχει επιλογές..κινείται βάση ενστίκτου..
Έρχονται Χριστούγεννα και είναι η πρώτη χρονιά που δεν τα θέλει..η πρώτη φορά που όσο πλησιάζουν αυτά μεγαλώνει και η θλίψη μέσα της..Έγινε πλέον 10 εβδομάδων..Και η τροφή της δεν είναι η απουσία..Τρέφεται απο την συνήθεια της απουσίας..μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζεται..
Εκείνη προσπαθέι να συνεχίσει με ένα όργανο λιγότερο και όχι,δεν θέλει μηχανική υποστήριξη.Θέλει να νοιώθει την απώλεια και εύχεται να είναι τόσο έντονη όσο ήταν και η πλατωνική παρουσία.Αυτή που υπάρχει παντού αλλά δεν βρίσκεται πουθενά..Δικαίωμα της..

υσ.Πλέον κοιμάται στον καναπέ.."τον" περιμένει για εκέινο το ναυάγιο μέσα στο δέρμα του..

Breathtaking...

Το πρόβλημα είναι όταν το διαμάντι που έβλεπε κάποτε μεταμορφώνεται σε κάτι που δεν θα κράταγε ακόμα κι αν της το χαρίζανε...αλαζονεία?λάθος επιλογές? ή κάρμα?

Η φωνή από μέσα εκκωφαντική "λάθος επιλογές"...Η σκέψη "κάρμα"..

Δεν ανησυχεί..ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν αναπνοές..

Όταν πονάει τόσο που δεν μπορεί να αναπνεύσει..ξέρει ότι έτσι επιβιώνει..

Ευχή

Σε ευχές που δεν θα πούμε πλέον ποτέ..
σε ατέλειωτες χαζοσυζητήσεις που δε θα ξαναγίνουν..

στις διαφημίσεις που έμειναν να θυμίζουν πως υπήρχαμε πριν λίγο καιρό...
σε όσα θυμίζουν..σε όσα μας κάνουν να ξεχνάμε...σε όσα μας αναγκάζουν να παθαίνουμε αμνησία..
ναι..απο αυτή την επιλεκτική..

Σε όλα αυτά που βρίσκονται εδώ και μας ταρακουνάνε...και σε όλα εκείνα που μας τραβάνε στα "σίγουρα"...

Σε όλα..για όλα..γεμάτα με όλα..