Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

So close..no matter how far..

Να γελάς...
Να αγαπάς με όλο σου το είναι..χωρίς αναστολές,χωρίς σκέψεις,χωρίς αλυσίδες στην καρδιά σου..
Να ονειρεύεσαι ζώντας τα όνειρά σου..όσο τρελά κι αν είναι..
Να προσέχεις χωρίς να ξεχνάς να ζεις..
Να ταξιδεύεις... πρώτα με την ψυχή σου και μετά με το κορμί σου...
Να μην ξεχνάς...και να μην θυμάσαι...
Να μην φοβάσαι...
Να αγκαλιάζεις τους ανθρώπους και να αφήνεις να σε αγκαλιάζουν...
Να προσέχεις τις άσπρες χήνες...να τις προσέχεις...ακούς?

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

But you're still on my lonely mind





Protect me from what i want...







Στην Θεσσαλονίκη ...



Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Αντίο δρόμοι του Βερολίνου....

Είχες δίκιο...

Το Βερολίνο...

Οι δρόμοι...

Τα ποδήλατα...

Το Βερολίνο...

Ο υπόγειος...

Το εισιτήριο...

Τα ποτάμια...

Οι λίμνες...

Το κρύο...

Το ζεστό κρασί...

Η νύχτα του...

Η νύχτα...



Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Christmas hiding into the car.

Μέσα σε τέσσερις ρόδες,βροχή στους υαλοκαθαριστήρες,φώτα στους δρόμους,γυαλάδες στην άσφαλτο...πες μου...πού να πάω τα Χριστούγεννα που κρύβω στο πορτ μπαγκάζ?

Είναι ήδη χιονισμένα τα Χριστούγεννα που έχω.

Τα Χριστούγεννα θέλουν αγκαλιές αληθινές, θέλουν ανθρώπους που καταλαβαίνουν τους ήχους σου όταν αυτοί ακόμη είναι φθόγγοι στο μυαλό σου.

Τα Χριστούγεννα θέλουν μεθυσμένα χαμόγελα που δεν φοβούνται να φανούν στα χείλη.

 Θέλουν αισθήσεις, ανάγκες, θέλουν κλειστά μάτια και εγκλωβισμένο αέρα στα πνευμόνια, θέλουν μουσικές που δεν χορταίνονται στα λεπτά τους, τη φωνή σου και υστερόγραφα.







Πώς να εμφανιστούν?



Τα Χριστούγεννα θέλουν εσένα.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

44

Ούτε οι αφορμές, ούτε οι ευχές θα είναι ποτέ αρκετές..
Το τέσσερα ήταν πάντα ο αριθμός μου..κι ας είναι φέτος δυο τα τεσσάρια...

Να κοιμάσαι πάντα με χαμογελαστά μάτια χωρίς "ίσως" "αν" "γιατί" οποιοσδήποτε κι αν είναι δίπλα σου ...




Κάνε την ευχή σου.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Μy scarf

Άδικα χάνω τον χρόνο μου και μπαινοβγαίνω στα μαγαζιά να βρω ένα παρόμοιο κασκόλ...
μαλακό και ζεστό..
Τα χέρια σου...αχ! τα χέρια σου που με τυλίγουν τόσο μαλακά και ζεστά δεν μπορώ να τα βρω πουθενά...


Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

I wish you a long and happy life

Ο χρόνος περνάει όταν τον αφήνεις εσύ να σε προσπεράσει και η αλήθεια είναι πως πέρασε πολύ γρήγορα..




Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Will you always be there on the edge of my dreams?

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή, μιαν άλλη που δεν θα υπάρχω
μην φοβηθείς...και θα με βρεις είτε σαν άστρο, όταν μονάχος περπατάς
στην παγωμένη νύχτα, είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει, 
είτε στην φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος..



π.ς you are the reason i'll never stop dreaming

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

But the eyes are blind. One must look with the heart...

...έχεις γίνει ποτέ η "αλεπού"...;

έχεις γίνει ποτέ η "αλεπού";  να δεις πόσο πονάει  όταν ... "το στάρι που είναι χρυσαφένιο εσένα μου θυμίζει"...;


Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

As the fire that moves the zeppelins

Αναρωτήθηκα πολλές φορές..δεν σου έλειψε ούτε για μια στιγμή η χροιά μιας φωνής;Δεν σου έλειψε ούτε για μια στιγμή τόσο που να ήθελες να την ακούσεις ή ακόμη και γι αυτό ο φόβος πάλι;

Οι τσίχλες έχουν ακόμα γεύση, τα γράμματα στο χαρτί δεν έχουν ξεθωριάσει, το μπουκάλι μυρίζει ακόμη όπως τότε και είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια τόσο δα μικρή στιγμή.

Όλα είναι μικρότερα απο εσένα..ασήμαντα..

Για εικόνα, κλείσε τα μάτια..για μουσική άκου...

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Fade out again...


Τι έμεινε να σου πω?

you were never gone....

p.s you were never go...as you were never here..

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Kindness and lies are worth a thousand truths

Θα σε ρωτήσω κι ας επιμένεις να μην απαντάς..ξέρω οτι ακούς..
Πες μου, τι νόημα έχει αν η πόρτα είναι ανοιχτή αν μέσα δεν βρίσκεται κανείς?



Αusencia

Θα βρεθεί ποτέ φάρμακο για την μνήμη; Να πάψει επιτέλους να θυμάται....

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

I can see...


Δεν αντέξαμε, όχι να προσπαθήσουμε μα ούτε καν να δοκιμάσουμε. Ο άνθρωπος δεν πείθεται αν δεν θέλει, δεν υπάρχει τρόπος, δεν υπάρχει « με το μαλακό » ή « με το άγριο ».

 Πηγαίνεις εκεί που θέλεις να πας. Κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις. Είμαστε το  αποτέλεσμα των επιλογών και ο παράδεισος που έχουμε είναι αυτός που μας αξίζει. 

Δεν υπάρχουν θρήνοι. Τελείωσαν κι αυτοί. Και στον τελευταίο διέκρινα κρυφά χαμόγελα. Σαν εκείνους που το τέλος είναι αδιαμφισβήτητο.

 Όλα αλλάζουν, όλα έχουν ήδη αλλάξει. 

Σε βράδια και στιγμές που πίστευες πως δεν θα ξαναζήσεις, έρχεται κάτι που σε κάνει ξανά να ονειρεύεσαι, να τραβάς τις κουρτίνες χωρίς τον φόβο του τι να κρύβεται από πίσω, χωρίς να σε τρομάζει το έξω. Κι αυτό το «κάτι» είναι τόσο βελτιωμένο του «πριν». Καταργεί μια μοναδικότητα που πίστευες ότι υπήρχε και σε κάνει να χαμογελάς ξεχωρίζοντας μια άλλη. Το να πηδήξεις από το παράθυρο μοιάζει πια με πράξη και όχι με σκέψη.

Είναι καινούργιο, αμόλυντο και τόσο ξεκάθαρο. Τελείωσαν τα παιχνίδια και αυτό στέκεται μπροστά σου και σε κοιτάζει μέσα στα μάτια.
 Όχι, δεν είναι όνειρο, είναι η πραγματικότητα σου μεταμορφωμένη, χωρίς γρίφους και ερωτηματικά μα γεμάτη με τόσα ανεξερεύνητα μονοπάτια.

Και είσαι πάλι έτοιμος για ένα νέο ταξίδι. Και είναι ωραία. Η θάλασσα είναι γαλάζια και ήρεμη, τα σύννεφα χρυσά και μπλε και η ματιά σου χάνεται στον ορίζοντα.

Οι αναμνήσεις κλειδώθηκαν και πλέον όταν έρχονται οι θύμησες ξεχωρίζει μόνο ένα συγκαταβατικό γέλιο και ένα μικρό κούνημα του κεφαλιού.

puuuuf

 Η ημέρα έχει ξανά 24 ώρες. Η μόνη ανεξίτηλη θύμηση θα είναι στο καρπό του δεξιού χεριού για να θυμίζει πως κάποιος, κάπου, κάποτε σε έκανε να αγαπήσεις το κλειδοκύμβαλο αλλά και κάποιος άλλος προσπαθεί να σε μάθει να παίζεις τον δικό σου σκοπό και σε κάνει να χαμογελάς..έντονα βλακωδώς.. 

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Sleeping Satellite

- Είσαι καλά ;
- Θες πραγματικά να μάθεις ;
- ...
- Είμαι καλά, ναι, είμαι καλά. Έμαθα να βλέπω, να ακούω και να νιώθω. Κατάφερα να ανατριχιάζω με όλο μου το είναι. Σταμάτησα να ανοίγω "παράθυρα" κρυφά και από τον ίδιο τον εαυτό μου και να σε ψαχουλεύω.
Έπαψαν να δημιουργούνται σενάρια της κατάλληλης στιγμής που κάποια "στιγμή" θα έρθει και γέμισαν όλα τα δευτερόλεπτα με ανούσιες στιγμές καθημερινότητας. Και έγινε και αυτή σημαντικότερη από τα σαββατοκύριακα που περιμένεις με ανυπομονησία να έρθουν.
Μεταμόρφωσα τις εποχές σε αίσθηση και έτσι είναι πάντα χειμώνας που μου αρέσει.
Έμαθα γιατί μου αρέσει να φωτογραφίζω. Για να αλλάζω το προφανές και να το γεμίζω με αίσθηση. Έμαθα πλέον τους ανθρώπους και έτσι αγάπησα τον σκύλο μας που μου τραγουδάει και βλέπω την χαρά στα μάτια του.





- ...
- Έτσι δεν ήταν πάντα οι κουβέντες μας ; Αρκούσε μια λέξη σου και ξεκλείδωνα. Σου μιλούσα για όνειρα και μου έλεγες για παιδιά που σταματάνε τον χρόνο στις θάλασσες και νότες που χορεύουν σε πλήκτρα πιάνου.
- ...
- Και ο βλάκας σε πίστεψα.
- ....

I did all my best to smile
til your singing eyes and fingers
drew me loving into your eyes.

Did i dream you dreamed about me..?

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Eternity

Mακάρι να είχες ακόμη φωνή..ή έστω ανάσα...



Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Και τα λόγια δεν είναι παρά..Θίνες...

"Τ'αληθινά καταφύγια χτίζονται με σύννεφα.

Τα σύννεφα είναι οι πιο λέφτεροι νομάδες...
κι αυτοί οι νομάδες τραγουδούν μόνο τις νύχτες.


Οι νύχτες αυτές γεμίζουν χρώματα και πετσοκόβουν μουδιασμένες καρδιές.


Κάποιες καρδιές δεν είναι γεμάτες αίμα,
είναι γεμάτες με ρυτιδιασμένο χιόνι - γαλάζιο,πορτοκαλί και κόκκινο φως.


Δεν είναι το φως,είναι τ'αλάβαστρο που το ποτίζει με χρώμα και μνήμες.


Οι μνήμες είναι σαν πέταλα μαραμένων λουλουδιών που τα κρατάς σφιχτά,
όταν υψώνεις την γροθιά σου για να τη δουν οι πλανήτες.


Οι πλανήτες φοβούνται ν'ανταμώσουν το βλέμμα σου σαν κοιτάξεις,εκεί πάνω.
Πάνω απ'τα σκοτεινά,μαβιά βελούδα του έναστρου ουρανού
παίζουν ντόμινο παρέα όλες οι αγέννητες ευχές.


ευχές γεννιούνται σαν άστρα για να κρέμεται η φαντασία απ'τις αιχμηρές γωνιές,
και μοιάζουν με όμορφες,δροσερές καληνύχτες που έχασαν τον δρόμο.


Ο δρόμος μου είμαι εγώ - τίποτα παραπάνω από μια δίψα που περιπλανιέται
και παραμιλώντας,πυρπολεί τους συρμάτινους φράχτες με ονείρατα και λίγα που φέρνουν άνεμοι, λόγια...



letter to gertrude



και τα λόγια δεν είναι παρά, θίνες
."







Music : Composed and produced by Dj Hu
Poetry: Cynikal One

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Walking another sleepless dream..

It looked like you were under fire

and all the love was never true


The moment we refused to fight


it seemed  that I was never right


Walking another sleepless dream


And everything I leave behind....





Pequeños pies rojos




I leave for you


και είσαι εδώ..

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

I'll forever blowing bubbles...

Ήταν Μάιος θυμάμαι...and always will be...





and the music...it sounds like a bad joke..

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

What Do Your Dreams Smell Like

Πόσο διαφορετικά μπορεί να μοιάζουν όλα όταν μετά απο χρόνια βρίσκεσαι σε ένα τόσο γνώριμο μέρος..

Μπορέι το φως να είναι σβηστό αλλά ξέρεις την κάθε σπιθαμή του χώρου..Νιώθεις την μυρωδιά του δωματίου, το γνώριμο αεράκι απο το παράθυρο, την θάλασσα που ακούγεται στο βάθος και την αλμύρα της στον αέρα.

Όλα μοιάζουν παιδικά..Οι εικόνες στους τοίχους, το φωτάκι στην πρίζα, το γραφείο, τα βιβλία, το κρεββάτι που είναι μονό.. Εδώ μέσα έκλεινες τα μάτια σου και έκανες τα πρώτα σου όνειρα..εδώ μέσα άνοιγες τα μάτια σου και συνέχιζες να ονειρεύεσαι..




Και είναι όμορφο έχοντας περάσει σχεδόν μια δεκατία μακρία απο αυτούς τους τοίχους να τους νιώθεις τώρα παράθυρα ορθάνοιχτα, να έρχεσαι εδώ και να ονειρεύεσαι ξανά..Να χαμόγελας όταν σκέφτεσαι οτι όσα απλά ήθελες να κάνεις τα περισσότερα αυτών έχουν ήδη πραγματοποιηθεί ξεκινώντας απο εδώ..

Και να θέλεις ξανά να σε πάρει ο ύπνος με το ακούστικο στο αυτί να μοιράζεσαι αυτά τα όνειρα με την άλλη γραμμή..

Yeah..i am a dreamer..i'm a dreamer...and dreamers cannot be killed...no..

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Put The Blame On Me

Έγινες και εσύ σημείο του καιρού. Ημέρα συννεφιάς και υγρασίας σε ένα δρόμο γεμάτο χιλιόμετρα, που πηγαίνει όπισθεν. Γεμάτος φώτα αυτοκινήτων στην ομίχλη και μια Άνοιξη να έρχεται.. Ημέρα ακίνητη, που όλα περνάνε τυφώνας γύρω της και εκείνη στο νεκρό σημείο. Πως νιώθεις όταν στην λυπη είναι όλοι μέσα σου και στην χαρά ελάχιστοι? Πως νιώθεις όταν ξυπνάς σε ένα όνειρο που δεν σε αφήνει να ζήσεις την πραγματικότητα του ύπνου σου?





We will always have Berlin. Ονειρεύομαι δυνατά...

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Exit

Χρόνος.
Υπάρχουν φορές που οι καταστάσεις τον κάνουν να μοιάζει ατέλειωτος και αδίστακτος.
Ο εχθρός μας είναι ο χρόνος.
Χρόνος.
Η ανάγκη και η προσμονή για κάτι που δεν ήρθε ποτέ τον κάνει να μειώνεται,να μικραίνει,να εκμηδενίζεται.
Ο χρόνος είναι σύμμαχος.
Μπορεί να μην ταξιδέψαμε ποτέ μαζί σε χρόνο πραγματικό,να μην χτύπησαν οι φωνές μας.
Ίσως όλα αυτά να ήταν χαζά όνειρα ενός ταξιδευτή στον χρόνο με κλειστά μάτια
και υγρές ανάσες σε καλοκαιρινά σεντόνια.
Ίσως το "θα εξαφανιστώ" κάποιος να το μετέφρασε σε "θα είμαι εδώ πάντα".
Μην πιστεύεις στο διαφορετικό νόημα των λέξεων,μην επαναπαύεσαι σε αυτές.
Τις αλήθειες τις λένε τα ακροδάχτυλα και τα μάτια.
Κι εγώ ούτε άγγιξα,
ούτε είδα ποτέ.
Σε αυτό που κάποιος ονόμασε ζωή είναι λίγες οι φορές που η αναπνοή κόβεται απότομα και επανέρχεται έτσι που νιώθεις μια ακόμη γέννηση.
Είναι περισσότερες οι φορές που ζεις ακαριαίους θανάτους.
Ένας χρόνος και κάτι μήνες στην εντατική. Όλες οι αισθήσεις σε λειτουργία μα σε καταστολή.
Δεν υπάρχουν εξηγήσεις, δεν υπάρχουν απαντήσεις δεν υπήρξε τίποτα.
Μείον μια ώρα στο εικοσιτετράωρο.
Συν εφτά νότες,
ένα πεντάγραμμο,
δυο κλειδιά.
Τίποτα που να μαρτυρά πως κάποτε υπήρξε κάποιος που σου άλλαξε ολοκληρωτικά την ζωή και δεν υπήρξε ποτέ.
Every exit is an entrance somewhere else.
Adios


Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Share

Nα μοιραζόμαστε αυτή την κόλαση μαζί..

μαζί..


rescuing the wounded

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Did I dream you dreamed about me?

Για όλους τους περίεργους λόγους, για όλες τις περίεργες σκέψεις και την απουσία..

On the floating, shapeless oceans

I did all my best to smile
til your singing eyes and fingers
drew me loving into your eyes.



And you sang "Sail to me, sail to me;
Let me enfold you."



Here I am, here I am waiting to hold you.
Were you here when I was full sail?



Now my foolish boat is leaning, broken love lost on your rocks.
For you sang, "Touch me not, touch me not, come back tomorrow."
Oh my heart, oh my heart shies from the sorrow.
I'm as puzzled as a newborn child.
I'm as riddled as the tide.
Should I stand amid the breakers?
Or shall I lie with death my bride?


Cell



Hear me sing: "Swim to me, swim to me, let me enfold you."
"Here I am. Here I am, waiting to hold you."

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

P.S


"...Χάθηκε στα σύννεφα

το μικρό τ' αστέρι

τώρα που νυχτώσαμε

σφίξε μου το χέρι



Μη σε νοιάζει που το φως

είναι λιγοστό

και περπάτα δίπλα μου 

όπως περπατώ..."



TIME REMEMBERED

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

The halves

Μας έπνιξαν τα χρέη..χρεωμένοι στην φιλία, στην αγάπη, στην συντροφικότητα,

χρεωμένοι ως το κόκκαλο.

Όλα μισά και ανικανοποίητα.

Και η προσποίηση το πρώτο ψέμα εις εαυτόν.

Κλεφτές ματιές σε όσα ζητάμε, σε όσα φοβόμαστε να πούμε "έλα τώρα εδώ".."έρχομαι τώρα εκεί"..

Σε όσα δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως είναι αυτά που μας κάνουν να χαμογελάμε και να

ονειρευόμαστε.

Blank canvas



Πόσο μαλάκες είμαστε...

Και οι λογαριασμοί να τρέχουν...

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Coupling

Και όταν οι νύχτες θα γίνονται ασφυκτικές και θα ξαπλώνουν πάνω σου με τα ρούχα τους,εσύ να χαμογελάς....Να τους κάνεις χώρο να βολευτούν κι εκείνες στο κρεβάτι σου.

Οι νύχτες και οι αϋπνίες δεν ενοχλούν ποτέ.
Ψάχνουν απλά ένα κορμί να ξεκουράσουν την μοναξιά τους.


.



Αν δεν σου φτάσει η σπίθα στα μάτια για αναγνώριση,στον δεξί καρπό υπάρχει πλέον το κλειδί του φα.Ανεξίτηλο.

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Hide..as always.

Μοιάζει με κρυφτό...και δεν ξέρω αν θέλω να τελειώσει με τον κλασσικό τρόπο..

look me in the eye

Καλό βράδυ..όπου,όπως.