Suddenly..

Ξαφνικές καταστάσεις που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τετελεσμένα γεγονότα.
Γεγονότα που δεν μπορείς να διαχειριστείς παρά να τα δεχτείς.
Σου αρέσει ή όχι η κατάσταση?Άνευ σημασίας..
Και τώρα τι?
Πως θα ομορφαίνει η μέρα χωρίς λίγη σκοτεινιά?
Χωρίς τη δική σου σκοτεινιά...
Πως συνηθίζεις ένα άδειο γραφείο?
Το δικό σου γραφείο..
Και το γέλιο?Το χαμόγελο?Αλήθεια που το βρίσκει κανείς?
Το δικό σου..
Τι να κάνω για να σε ανατρέψω?
Εσένα..
Τι άλλο θα κάνεις για να με τρελάνεις...?
Εμένα..
Η ζωή πρέπει να είναι πλήρης όσο υπάρχει..πλήρης ηδονικών στιγμών και πράξεων ουσίας.




-Που είσαι?Πες μου.
-Εδώ,μακριά σου.

Again

Πάλι..

θα ξαναστήσω τα πεσμένα αγάλματα και θα κυνηγάω τη βασίλισσα σου αφήνοντας ακάλυπτους όλους μου τους πύργους..

Πάλι..

Και τώρα?Πες μου πώς θα γίνουμε κομμάτια?Τί θα σκεφτείς?Τι να σκαρφιστώ?Μια παρτίδα όλα..

Πάλι..

Μου έχεις ξεκάνει στρατιώτες και πύργους αλλά η βασίλισσα σου είναι πλέον στριμωγμένη..

Πάλι..

Κάνε κάτι.

ps.Μου λείπει το σεκόντο σου.

...

Ξέρω πως σήμερα ήσουν εσύ...

Νo cause for a title..

Τι σημασία έχουν τα γραφόμενα,όσα εννοούνται και όσα υπονοούνται...?

Ο λόγος,

η αιτία,

η αφορμή

είναι πως μου λείπεις..

Ώρα 10..

Σαν να μην πέρασε μια μέρα..
το μικρό κουτάκι βγάζει ακόμη την ίδια μουσική..
τα γράμματα ανεξίτηλα πάνω στο εισιτήριο..
τσίχλες και καραμέλες με την ίδια γεύση..
η μυρωδιά του καλοκαιριού στο αντηλιακό..
ο ελληνικός καφές στο ποτήρι μου..
η μυρωδιά σου επάνω μου..

Τα δικά μου ερωτηματικά ξύπνησαν πάλι απο τη λήθη τους και η ώρα μένει πάντα δεκάτη βραδινή..

Νο matter what