Wire to Wire - Razorlight

What is love but the strangest of feelings?
A sin you swallow for the rest of your life?
You've been looking for someone to believe in
To love you, until your eyes run dry...

She lives on disillusion road,
We go where the wild blood flows
On our bodies we share the same scar
Love me, wherever you are...

How do you love with a fate full of rust?
How do you turn what the savage take?
You've been looking for someone you can trust
To love you, again and again...

How do you love in a house without feelings?
How do you turn what that savage take?
I've been looking for someone to believe in
Love me, again and again...

She lives by disillusions glow,
We go where the wild blood flows
On our bodies, we share the same scar...

How do you love on a night without feelings?
She says "love, I hear sound, I see fury
"She says "love's not a hostile condition

"Love me, wherever you are
Love me, wherever you areLove me,
wherever you are
Wherever you are........

Walden ή Η ζωή στο δάσος

Έχουμε ανάγκη το τονωτικό της φύσης -
ενώ επιθυμούμε με όλη μας την ψυχή να εξερευνήσουμε και να μάθουμε τα πάντα,
την ίδια στιγμή απαιτούμε να μείνουν τα πάντα μυστηριώδη και ανεξερεύνητα,
να είναι απείρως άγριες η στεριά και η θάλασσα,
αχαρτογράφητες και ακατανόητεςκαι οι δυο τους
αφου δεν είναι σε θέση ο άνθρωπος να της εξιχνιάσει..
τη φύση δεν τη χορταίνουμε ποτέ..

Kατερίνα Γώγου

"Σε λίγο, αν κοιτάξεις λυπημένος το βράδυ στον ουρανό ψηλά,

θα'μαι ένα χαζό παιδικό άστρο που όλο θα πέφτω...

ίσως κάνω λάθος που θέλω να γράψω για να κρατηθώ.

είναι ίσως γιατί νομίζω πως δεν πρόλαβα να πω ευχαριστώ

κι αντι για πεφτάστρο που πρέπει να γίνω και να χαθώ

σαν άνθρωπος αντίθετα ακόμα να σκέφτομαι και θέλω

ρόδο αγάπης να γίνω..."

Μόνο σε μένα

Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις
εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που ξέρεις

Δεν είμαι μόνο αυτός που θα ‘πρεπε να μάθεις

Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου και κάπου τη χρωστάω

Αν σ’ αγγίζω με την άκρη του δαχτύλου μου

σ’ αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι

Αν σου μιλήσει μια λέξη μου

Σου μιλάνε εκατομμύρια άνθρωποι

Αν σ’ αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου

σ’ αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι

Θ’ αναγνωρίσεις άραγε τ’ άλλα κορμιά που πλάθουν το δικό μου;

Θα βρεις τις πατησιές μου μέσα σε μυριάδες χνάρια;

Είμαι κι ό,τι έχω υπάρξει

Ό,τι έχω υπάρξει και πια δεν είμαι

Τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένες μου πράξεις,

οι πεθαμένες σκέψεις μου

Γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουνε το αίμα μου

Γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουνε το αίμα μου

Είμαι ό,τι δεν έχω γίνει ακόμα

Μέσα μου σφυροκοπάει η σκαλωσιά του μέλλοντος

Είμαι ότι πρέπει να γίνω

Γύρω μου οι φίλοι απαιτούν οι εχθροί απαγορεύουν

Μη με γυρέψεις αλλού μονάχα εδώ να με γυρέψεις

Μόνο σε μένα

Νομίζεις οτι ζείς

Λένε πως η ζωή είναι μια..για μια φορά.. και πως πρέπει να την ζούμε στο έπακρο,χωρίς αυτό να σημαίνει πως για να το καταφέρουμε θα πρέπει να κάνουμε ότι πιο περιέργο,παράξενο,παράλογο μας έρθει στο μυαλό..
για παράδειγμα,προσωπικά δεν μπορώ και δεν θέλω να φανταστώ πως αυτή η μοναδική ευκαιρία που έχω να ζήσω μια ζωή που θα έχω την ευκαιρία σαν ελεύθερος (εν μέρει) άνθρωπος να καθορίσω κατά κάποιο τρόπο εγώ,θα είναι μια ζωή με συμβιβασμούς..
συμβιβασμούς σε όλα τα επίπεδα..στην φιλία,στην συντροφικότητα,στην εργασία.
όχι,δεν μπορώ να έχω παρέες απλά για να υπάρχουν,δεν μπορώ να έχω μια σχέση που βασίζεται στην συνήθεια και στηρίζεται στα χρόνια ύπαρξης και μόνο..δεν μπορώ να έχω μια δουλειά και να συμβιβάζομαι και εκεί..εκέι που περνάω 8 ώρες απο την καθημερινότητά ΜΟΥ..
Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που “μένουν” στα εύκολα,που δεν ρισκάρουν γιατί φοβούνται,που κρύβονται πίσω απο το δάχτυλό τους και ψάχνουν εναγωνίως για κρυμμένες πτυχές του φανταστικού πίσω απο λέξεις..και που φοβούνται ακόμα και να το παραδεχτούν..
Κρίμα,είναι η μόνη λέξη που μόυ έρχεται στο μυαλό στη θύμηση ενός τέτοιου ανθρώπου..που μένει στα εύκολα,στα σίγουρα,στα βαρετά,που (νομίζει) πως ζεί,που χαίρεται όταν θα πάει μια βόλτα κάποιο σαββατοκύριακο σαν να έχει καταφέρει κάτι το εξωπραγματικό..και πως ζεί για να νομίζει οτι ζεί..κρίμα..
Μια είναι η άτιμη…ας την κάνουμε όσο πιο όμορφη μπορούμε,ας την ζήσουμε με ανθρώπους που αξίζουν,ας μην μιζεριάζουμε και ας ρισκάρουμε..γιατί όποιος φοβάται να πέσει…μια ζωή θα σέρνεται..