Δεν φύτεψα ούτε ένα θαύμα

Προσπάθησα. Σας λέω ότι προσπάθησα

να διασχίσω το δάσος.

Δεν σκιάχτηκα τα ουρλιαχτά των λύκων,

ούτε τη χτένα της μοναξιάς στα μαλλιά μου.

Εκείνη η λάμψη με σταμάτησε,

το φλας της μηχανής

που φωτογράφιζε το ταβάνι.

Και γύρισα πίσω.

Βάρυνα φέτος. Δεν φύτεψα ούτε ένα θαύμα.

Κάτι ρίζες μονάχα,

η γλώσσα ίσα ίσα μην ξεχαστεί..

Τα όνειρά μου κυκλοφορούν με σημάδια.

Εδώ και μέρες χτυπά το τηλέφωνο.

Αν το σηκώσω, λέω, θα'σαι εσύ.

Πάλι μ'αυτή την τρελή ιστορία

για τα σημεία των καιρών 

και για τα τέρατα.

Πάλι μ'αυτό το ανυπόφορο τέλος,

πως πέθαναν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Δεν την αντέχω πια την φαντασία σου.

Γι'αυτό κάθομαι ασάλευτος στην καρέκλα 

και κάνω πως κοιτάζω την θάλασσα."

Το βράδυ,απόψε, κάθε βράδυ..δαγκώνεις πάλι τον ύπνο μου.πάλι...πάλι.

Fuck

Τι κι αν η ζωή πηγαίνει μπροστά κι εσύ κοιτάς κλεφτά προς τα πίσω..;

Τι κι αν σε στιγμές που σώνεσαι στο τέλος, επιμένεις να θυμάσαι..;

Tι κι αν όλοι οι δρόμοι περνάνε μπροστά από το γαμημένο ξωκκλήσι..;

Tι κι αν κρατάς δώρα κλειστά ακόμη ..;

Τι κι αν δεν ξέρω αν ζεις ή αν δεν υπάρχεις..;

Κάθε μέρα και κάθε νύχτα για δευτερόλεπτα είσαι δικός μου..

Όταν κλείνω κι όταν ανοίγω τα μάτια μου.

Έστω κι αν μετανιώνω κάθε, μα κάθε φορά που ακόμα σε αφήνω να υπάρχεις, έστω κι έτσι.