Εδώ και μέρες χτυπά το τηλέφωνο.
Αν το σηκώσω, λέω, θα'σαι εσύ.
Πάλι μ'αυτή την τρελή ιστορία
για τα σημεία των καιρών
και για τα τέρατα.
Πάλι μ'αυτό το ανυπόφορο τέλος,
πως πέθαναν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Δεν την αντέχω πια την φαντασία σου.
Γι'αυτό κάθομαι ασάλευτος στην καρέκλα
και κάνω πως κοιτάζω την θάλασσα."
Το βράδυ,απόψε, κάθε βράδυ..δαγκώνεις πάλι τον ύπνο μου.πάλι...πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου