Μίλα ψιθυριστά...

Ναι,το θέατρο είναι φτηνό..
όπως και οι αγάπες και τα ταξίδια με το νου και οι βολτές στο φεγγάρι..είναι όλα φτηνά..σαν τα τσιγάρα.
τόσο κρατάνε και σαν στιγμή και σαν απόλαυση..
Στην αρχή είναι το παράξενο που σε γοητεύει..το θέλεις και δεν το θέλεις...τρώγεσαι να το δοκιμάσεις..μέσα σου λες πως δεν θα το κάνεις για πολύ..πως εσύ είσαι αυτός που μπορεί να το κόψει και να το αρχίσει όποτε θέλει..
Και πέφτεις..
και μαγεύεσαι απο τους καπνούς και τα δαχτυλίδια..και το ζητάς να σε συντροφεύει στις πιο δικές σου ώρες..στην απόλαυση και στην απογοήτευση..στο περίμενε και στο έλα..Και αρχίζει να σε τρώει..να παίρνει τη θέση που άθελα σου του δίνεις..
Και μετά...
μετά είναι αργά..
Μετά απλά αλλάζεις μάρκα..
Ποτέ δεν κόβεται ουσιαστικά..κι αν κοπέι θα μείνει το ανεκπλήρωτο..θα μείνει το στίγμα του ανεκπλήρωτου να σε καταδιώκει..

Όχι δεν πρόκειται για ένα Post για τσιγάρα....




Την καληνύχτα μου..