Κι αν κάποιο βράδυ,πλημμυρισμένο πορτοκαλί συναντηθούμε σε άγνωστες ματιές και θολούς ομιχλώδεις ορίζοντες,μην τρομάξεις,μην κρυφτείς,μη φύγεις...
θα θέλω απλά να σε αγγίξω χωρίς να ξέρεις ούτε πώς,ούτε ποιος,ούτε γιατί.
Μόνο ένα άγγιγμα στην άκρη του λαιμού σου καθώς θα προσπερνάμε ο ένας τον άλλον να μεταφέρουν τα ακροδάχτυλα όλη την ενέργεια και την ένταση που περιμένει να ξυπνήσει στο λαιμό σου.
Θα τρομάξω,θα κρυφτώ και θα φύγω εγώ μετά..
Αnd then...give me a reason..
ειναι η δροσιά του, η γεύση του το χρώμα του και ο σουρεαλισμός τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος είναι παντα σαν την αμφιβολία
Αυτή η αμφιβολία...
ΑπάντησηΔιαγραφή