Whispering

Πως νιώθεις όταν συνειδητοποιείς πως ότι θα ήθελες περισσότερο στη ζωή σου, σε βρήκε πολύ νωρίς και εσύ τότε το αγνόησες;

Flash back

Υπάρχουν φορές που έστω και αργά καταλαβαίνεις ότι αυτά που σε γεμίζουν περισσότερο αυτά που γαληνευουν την ψυχή σου, κρύβονται στα απλά. Σε μια συνηθισμένη καθημερινή βόλτα, στο χαμόγελο ενός άγνωστου ή μιας άγνωστης στον δρόμο, στον ευγενικό χαιρετισμό κάποιου που του έδωσες προτεραιότητα στην κίνηση με το αυτοκίνητό σου, στον σκύλο σου που αργά την νύχτα σε ξυπνάει η αίσθηση ότι ανέβηκε στο κρεββάτι σου για να ζεσταθεί, σε μια αγκαλιά, σε ένα φιλί..

Back to reality

Ώρα 12 πμ. Σε ένα χώρο με άλλα 200+ άτομα. Άλλοι φεύγουν κι άλλοι έρχονται αλλάζοντας βάρδιες. Τους βλέπεις καθημερινά να ζουν την δική τους ψευδαίσθηση.

Ότι βρήκαν δηλαδή μια δουλειά, ότι εντάξει μωρέ καλά είναι,θα μπορούσε και χειρότερα
Όχι δεν είναι κάτι μόνιμο, έτσι μέχρι να βρω κάτι άλλο.

Και αυτό το κάτι άλλο κάποια στιγμή ξεχνούν ότι το έψαχναν, ξεχνούν ότι ίσως και να υπάρχει. Και
με τον καιρό  αγαπάνε και πολλαπλασιάζονται εδώ μέσα. Και ίσως είναι καλύτερα έτσι. Ίσως και χειρότερα. Ποιος θα το μάθει ποτέ ;


Θα παραδεχθείς ότι το έχεις συνειδητοποιήσει καιρό τώρα ή θα συνεχίζεις να παριστάνεις οτι δεν έχει γίνει τίποτα;
Η παραδοχή είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή. Ναι, αυτή που έχουμε μέσα μας.