Και αφήνεσαι ξανά,
Έχεις στο off τον εγωισμό και τις σκέψεις και αφήνεις σε λειτουργία μόνο το συν-αίσθημα.
Προσπαθείς να γνωρίσεις και να καταλάβεις.
Νιώθεις πράγματα, φτιάχνεις ιστορίες, αποκαλύπτεσαι. Είσαι ειλικρινής εξ αρχής.
Δίνεσαι, αφήνεσαι, εμπιστεύεσαι. Δεν κάνεις αρνητικές σκέψεις, ακόμα και όταν όσοι μαθαίνουν υποστηρίζουν πως πρέπει να φύγεις μακριά πριν να είναι αργά. Δεν βλέπεις καθαρά, δεν «βλέπεις» με την λογική.
Χαρίζεις, θέλεις και το κάνεις. Είσαι ο εαυτός σου, είσαι η καλύτερη εκδοχή σου.
Δεν πιέζεις. Αλλά το είπαμε αυτό. Δίνεις χώρο και χρόνο.
Καταπίνεις και συνεχίζεις.
Επιδιώκεις συζητήσεις και συναντήσεις.
Κερδίζονται αμφίδρομα.
Επιδιώκεις να μάθεις τον συνάνθρωπο όσο περισσότερο γίνεται. Από την καλή και την ανάποδη.
Και στην ευχάριστη στιγμή σου μετά από έξι μήνες, δηλώνει απών. Δηλώνει αδιάφορα απών. Δηλώνει αδιάφορα και απροκάλυπτα απών.
Και αναρωτιέσαι αν αυτό δήλωνε τόσο καιρό και εσύ επέμενες να αγνοείς το μήνυμα.
Όλο αυτό το διάστημα, επιδιώκεις και καταφέρνεις. Καταφέρνεις με αφορμή εκείνον να αγαπήσεις τον εαυτό σου λίγο παραπάνω. Πολύ παραπάνω. Να τον αγαπήσεις όπως δεν είχες κάνει χρόνια τώρα.
Είναι το μόνο για το οποίο λες ευχαριστώ που βρέθηκε στο δρόμο σου τελικά.
Οι άνθρωποι δεν κοιμούνται τα βράδια για τους ίδιους ακριβώς λόγους που δεν ζουν κατά την διάρκεια της ημέρας.
Οι άνθρωποι δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί όλα αυτά που κάνουν την ημέρα γυρνάνε σαν διάολοι μέσα στο μικρό μυαλό τους.
Αυτοί οι άνθρωποι που δεν κοιμούνται τα βράδια είναι αυτοί που δεν δίνουν ποτέ. Δεν δίνουν ποτέ και τίποτα ανιδιοτελώς μέσα από το είναι τους.
Είναι αυτοί που κατηγορούν το τέρας που έχουν μέσα στο σπίτι τους και δεν έχουν κοιταχτεί στο καθρέφτη της εξώπορτας για να δουν ότι έχουν γίνει ίδιοι με αυτό. Για να προλάβουν όσο είναι ακόμα νωρίς να βρουν την δική τους αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου