Έλα..

Είναι κάποιες βόλτες που σε βγάζουν σε φοιτητικές μέρες..σε παρέες κρυμμένες μέσα στα καταγώγια που οι φίλοι τραγουδάνε και οι κιθάρες γρατζουνιούνται συνέχεια χωρίς σταματημό..Το κρασί δεν σταματάει να γεμίζει το ποτήρι,τα χέρια αγκαλιάζονται,τα βλέμματα μιλάνε και λένε τις πιο αληθινές ιστορίες χωρίς φόβους και άγχη μήπως ξεσκεπαστούν..Γυρτά κεφάλια ακουμπάνε μεταξύ τους και χείλη σιγοψιθυρίζουν..

Έλα..πόλεμος έξω φωτιά..έλα..

Και τόσα χρόνια μετά να έχεις την ίδια κάψα στην καρδιά όπως τότε που ψιθύριζες μεθυσμένη στα σοκάκια και ξάπλωνες στο δρόμο για να μετρήσεις αστέρια χωρίς να σε νοιάζει και να σε φοβίζει τίποτα..

Και είναι σαν να έχεις ανοίξει τα χέρια και να γυρνάς γύρω απο τον εαυτό σου σιγοψιθυρίζοντας πάλι..και πάλι και πάλι..

Έλα..πόλεμος έξω φωτιά..έλα..