Είναι περίεργη η αίσθηση που νιώθεις για κάτι που έχει καρφώσει κάποιος στην ψυχή σου..Που το αγάπησες επειδή κάποιος άλλος το αγαπούσε τόσο πολύ και σου μετέδωσε την αγάπη του..
Περίεργα είναι και τα βράδυα που την θέση του αρχίζει να παίρνει κάτι καινούργιο,όταν αρχίζεις να κλείνεις τα μάτια και κοιμάσαι σαν άνθρωπος,χωρίς να στριφογυρίζεις,χωρίς να ανησυχείς.Και όταν τυχαίνει αργά,πολύ αργά σε χαμένη αίσθηση του χρόνου και της ώρας να τα ανοίγεις,βλέπεις την ασφάλεια να κάθεται στο πλάι σου και να σου γνέφει..
"Ναι,ναι..όλα είναι μια χαρά.."
Και στον υπόλοιπο χρόνο του ύπνου σου χωρίς να το επιδιώκεις βάζεις τουβλάκια το ένα πάνω στο άλλο και χτίζεις το άυριο σου..Και είναι τόσο ταιριαστά τα κομμάτια..χωρίς κενά,με όμορφα χρώματα και γεμάτα απλότητα.Και δεν είναι καν μονότονη η διαδικασία γιατί δίπλα σου υπάρχουν άλλα δυο χέρια για βοήθεια..Υπάρχει άλλος ένα άνθρωπος που θα ξαποστάσει κάνοντας μαζί σου τσιγάρο και πίνοντας γουλιές ελληνικό απο τον δικό σου χωρίς να κάνει μορφασμούς για την γεύση.
Σήμερα μετά απο τόσο πολύ καιρό,άνοιξα το ντουλάπι με τα πράγματά σου και ξεφύλισσα το βιβλίο με τις φωτογραφίες των πουλιών..δεν φαντάζεσαι πόσες χήνες ξεπήδησαν απο μέσα του..Λευκές και κουνούσαν τόσο γρήγορα τα φτερά τους..Έγειρα το κεφάλι πίσω,άφησα τον αέρα τους να με διαπεράσει και τους άνοιξα την μπαλκονόπορτα..Ναι,πλέον φεύγουν απο εδώ..Ήδη χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας..
Fucking photographs...
το θέμα είναι να περάσεις το κρίσιμο σημείο, δηλαδή αυτό που πέφτεις τυχαία πάνω στις φωτογραφίες και δεν ταράζεσαι ή δεν κάνεις πως δεν τις είδες, αλλά τις κοιτάς με ευχαρίστηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήτις λατρεύω τις φωτογραφίες κύριε Αποτέτοιε μου..Πόσο μάλλον όταν ζωντανεύουν,όταν γίνονται αιτίες και αφορμές ακόμη και όταν αφήνουν γλυκόπικρη γεύση.
ΑπάντησηΔιαγραφή