Ασυνάρτητα.Παρτ του.

Στην αρχή μοιάζει με μια μικρή λευκή τελίτσα κάπου στο βάθος.Δεν μπορείς να προσδιορίσεις την απόσταση,το ύψος το μέγεθος ακριβώς.

Νιώθεις μόνο πως θες να πας πιο κοντά της.

Καταλαβαίνεις πως θέλεις να την δεις.

Είναι το άγνωστο που σε τραβάει ή όπως αλλιώς το λένε.Δεν είναι αυτό που σε ενδιαφέρει.Δεν ψάχνεις να της βρεις όνομα και αιτία.Ούτε και αφορμή.

Και ο δρόμος προς αυτή αρχίζει να γεμίζει ενδιαφέρον.Είναι γεματος μικρά μονοπάτια με πράγματα που δεν έχεις ξαναδεί.

Με καταστάσεις που σε γεμίζουν,σε ξεχυλίζουν.Ξυπνάνε όλες τις αισθήσεις σου,γεμίζουν τα μάτια σου εικόνες και τα αυτιά σου όμορφα ακούσματα.

Ντύνουν τις μέρες σου και γδύνουν όμορφα τις νύχτες σου.Τρέχεις προς το μέρος της πλέον και γυρνώντας το κεφάλι σου δεξιά και αριστερά δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις απο τον κόσμο της.

Και κάπου εκεί είναι που αρχίζεις να αναρωτιέσαι μήπως αν φτάσεις μπροστά της χάσεις όλα αυτά τα υπέροχα άγνωστα που συνεχώς βρίσκεις.Όπως τα όνειρα που λένε πως αν γίνουν πραγματικότητα ίσως χάσουν την γοητεία τους. (ίσως και όχι όμως..)

Και θυμάσαι πως πάντα έφευγες πριν βεβαιωθείς για τα "ίσως" και τα "αν" σου.

Και κάπου εκεί..

ναι

εκεί καταλαβαίνεις πως αυτή η μικρή στην αρχή λευκή τελεία έχει γίνει το λευκό φως που περιβάλλει τον δικό σου κόσμο,την δική σου συχνότητα.

Έχει γίνει ένα με εσένα.Σε έχει γεμίσει.


Γιατί ο άνθρωπος ποτέ δεν σταματάει..πάντα θα υπάρχει κάτι να θαυμάσει,κι αν υπολείπεται σε κάτι θα πλεονεκτεί σε κάτι άλλο.

Λένε πως η γοητεία μια στιγμής κρύβεται στην διάρκειά της.Γι αυτό λέγεται και στιγμή.Αν και τόσο απειροελάχιστη στον χρόνο μπορεί και μετουσιώνεται σε τόσα πολλά και διαφορετικά συναισθήματα,μυρωδιές,ανατριχίλες,εικόνες.

Και εσύ έχεις ήδη καταφέρει και κρατάω μια στιγμή σου.Μια στιγμή που ζωντανεύει στην νύχτα μου.Που ζωντανεύει την νύχτα μου.Που ζωντανεύει την κάθε νύχτα μου.





Θα με αφήσεις να έρθω?

Είμαι ήδη εκεί.


Τα συναισθήματα δεν μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα.Λάθος.Παίζονται με αυτά.

p.s Nαι,για εσένα μιλάω.