χ-Aος

Είναι μέρες πια που τσακώνομαι με την σιωπή σου.

Οι κραυγές της είναι τόσο έντονες που καλύπτουν οποιοδήποτε άλλο ήχο στο χώρο.

Την κοιτώ και περιμένω να σταματήσει. Της πιάνω τα χέρια , δεν συμβαίνει τίποτα.

Συνεχίζει να με κοιτάζει με το γνωστό βλέμμα. Δεν συμβαίνει τίποτα.

Δεν μπορώ να της φωναξω. Είναι η σιωπή σου που μιλάει περισσοτερο απο τα λόγια μου.

Κι είναι φορές που την βρίσκω να καταλαγιαζει, ξαπλωμένη στο πάτωμα ,βολεμενη στο κρύο μάρμαρο.

Ανοιχτό παράθυρο,νύχτα.

Περασμένες τρεις.

Τα φώτα της εκκλησίας είναι σβηστα και στο ψηλό κυπαρισσι ότι έχουν αρχίσει να ακούγονται τα πουλιά.

Ελα,δεν χρειάζεσαι πανωφορι είναι ακομη δροσερός ο αέρας έξω. Ελα. Θα κατεβουμε το δρόμο και θα βγούμε στην θάλασσα.

Δεν εχει κόσμο τούτη η ώρα. Οι ψαράδες δεν έχουν γυρίσει ακομη και το φεγγάρι δεν γεμίζει.

Ελα, έχω βρει μια βάρκα. Δεν εχει κουπιά.

Θα την πάρουν οι σιωπές στα ανοιχτά. Ελα. Ελα κι όπου βγάλει.

ps. Για ένα ντο της φωνής σου, χάριζα όλα μου τα καλοκαίρια.